Tomograf Dietz’a, czyli jak zamienić szpitalne badania w przygodę

Podczas rutynowej wizyty w szpitalu dziecięcym Doug Dietz, projektant aparatury medycznej w General Electrics, doznał szoku. Jego najnowsze osiągnięcie – wart kilka milionów dolarów skaner rezonansu magnetycznego – okazał się wielkim rozczarowaniem. Choć sprzęt działał bez zarzutu, a jego design i możliwości budziły respekt (co więcej, otrzymał nominację do prestiżowej International Design Excellence Awards), wzbudzał przerażenie małych pacjentów.

Drzewo dobrego sąsiedztwa i sekretny dziennik. Seniorzy – najciekawsze programy społeczne

Małe eksperymenty ze szczęściem. Sekretny dziennik Hendrika Groena, lat 83 i 1/4 to książka, która okazała się światowym bestsellerem. Słodko-gorzka opowieść o pensjonariuszach amsterdamskiego domu opieki i ich zmaganiach z upływającym czasem doczekała się kilkudziesięciu tłumaczeń, udanej kontynuacji (Dopóki życie trwa. Nowy sekretny dziennik Hendrika Groena, lat 85), a tytułowego bohatera okrzyknęła mianem Bridget Jones dla seniorów. Dzisiejszy tekst nie będzie próbą wcielenia się w krytyka literackiego. Choć obie książki opisujące losy błyskotliwego emeryta dostarczyły mi wiele rozrywki, stanowią punkt wyjścia do refleksji nad sytuacją społeczną, w jakiej znajdują się seniorzy.

Nie tylko IT. Innowacje społeczne

Chyba największą trudnością, z jaką mierzyłem się podczas tworzenia wniosków projektowych w ostatnich latach, było przekonywanie instytucji, dysponujących środkami, że innowacje to coś więcej, niż nowoczesne technologie. Szczególnie boleśnie odbijałem się od drzwi na najniższym szczeblu: polityki lokalnej i samorządów, gdzie – jak mi się wydawało (i mimo porażek nadal jestem tego zdania) – innowacje społeczne są najbardziej potrzebne, a ich testowanie w mikroskali ma największy sens. Kwiecień to idealny moment, aby o nich napisać – do końca miesiąca Komisja Europejska przyjmuje zgłoszenia w tegorocznej edycji Europejskiego Konkursu na Innowacje Społeczne.

OSL – nadzieja dla systemu pomocy społecznej?

Zanim wróciłem do Łodzi i ponownie związałem się z UŁ, przez prawie trzy lata pracowałem w Ośrodku Pomocy Społecznej. Zbierałem pierwsze szlify jako psycholog, czasem mierząc się z ludzkimi dramatami, które ciężko było zostawić za sobą, wychodząc z pracy. Doświadczałem skrajnych emocji, gdy w charakterze doradcy zawodowego z różnym skutkiem mierzyłem się z klientami, którzy nie zawsze entuzjastycznie zapatrywali się na perspektywę powrotu na rynek pracy. Kilka sytuacji, w których czułem, że faktycznie udało się poprawić czyjąś sytuację życiową sprawiało, że wierzyłem w sens pracy, którą wykonywałem. Jednak tym, co z perspektywy czasu cenię najbardziej, była praca środowiskowa i realizacja projektów od podstaw. Jednym z głównych – obok kreatywności i planowania kariery – obszarów, których dotykam we wpisach jest społeczna zmiana. Organizowanie Społeczności Lokalnej (OSL) to wątek, który idealnie wpisuje się w ten temat.

Trzy kroki do aktywności. Pozwolić na wybór

Kilka miesięcy temu brałem udział w spotkaniu z lokalnymi liderami. Na sali znajdowali się przedstawiciele samorządów, prezesi organizacji pozarządowych, przedsiębiorcy i pracownicy instytucji. Łącznie zebrało się około 20 osób, które dyskutowały m.in. o problemach społecznych i pomysłach na ich rozwiązanie. W pewnym momencie rozmowa zeszła na temat młodzieży.