psycholog, doradca zawodowy, trener
psycholog, doradca zawodowy, trener
Choć w styczniu postanowiłem zrobić przerwę od tekstów na blogu, nie oznacza to, że w moim zawodowym życiu wieje nudą. Po świąteczno-noworocznej przerwie do Biura Karier UŁ wróciły warsztaty dla kół naukowych.
Nigdy nie byłem zwolennikiem noworocznego wyznaczania celów. Będę regularnie ćwiczyć, Doszlifuję angielski albo Zrzucę 10 kilo – zmiana kalendarza nie wiązała się z postanowieniami, które miały zmienić moje życie na lepsze. W 2018 roku może nie tyle przyjąłem inną perspektywę na cele, co… chciałem sprawdzić, na ile systematyczny potrafię być. Obiecałem sobie, że regularnie, w tygodniowych odstępach, będę publikował teksty na blogu. Dzisiaj mogę stwierdzić: Udało się!
Czeka Cię ważny egzamin na studiach? Musisz przygotować raport dla swojego szefa? Piszesz pracę zaliczeniową albo stoisz przed perspektywą stworzenia czasochłonnej prezentacji? Prwdopodobnie łatwo Ci wczuć się w przynajmniej jedną z tych sytuacji. Jeśli w tych i podobnych okolicznościach, zamiast brać się do działania, nagle czujesz przymus posprzątania pokoju, odpisania na zalegające maile albo zaangażowania się w inne czynności, które pozwolą Ci odłożyć na później obowiązki, prawdopodobnie masz dotyka Cię prokrastynacja.
Końcówka 2018 roku okazała się o wiele bardziej intensywna, niż zakładałem. Nowe projekty, ostatnie przed świąteczną przerwą Studenckie Czwartki i inauguracja programu mentorskiego Absolwent VIP wyciągnęły ze mnie sporo energii. Mimo wszystko – było warto!
Dziesięć, może piętnaście lat temu obejrzałem przejmujący dokument, w którym Janusz Świtaj opowiadał o tym, jak zmieniło się jego życie po wypadku motocyklowym. Nie jestem w stanie odtworzyć treści reportażu, ale z łatwością mogę przywołać uczucie przygnębienia, jakie biło od przykutego do łóżka mężczyzny, próbującego odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Pamiętam też pozytywne emocje, jakie wzbudziła we mnie Anna Dymna, której fundacja zaopiekowała się Świtajem. Dlaczego o tym piszę? Pewien japoński start-up właśnie uruchomił rozwiązanie, które otwiera nowe możliwości dla sparaliżowanych osób.
Efektywna współpraca w zespole to jedna z kluczowych kompetencji na rynku pracy. Częstym argumentem, przytaczanym przez zwolenników pracy grupowej jest możliwość wymiany pomysłów i wzajemne inspirowanie się przez współpracowników. Wymiana idei i ich rozwijanie leżą u podstaw wielu popularnych technik twórczego rozwiązywania problemów – choćby burzy mózgów. Czy przekonanie o większej kreatywności zespołów znajduje potwierdzenie w badaniach naukowych? Co opłaca się bardziej: kreatywność w grupie czy stawianie na indywidualizm?
Jak odnaleźć się po studiach w świecie marketingu? Czy przypadkowe spotkanie może zaważyć o zawodowych losach? Ile prawdy kryje w sobie hasło Wszyscy jesteśmy kreatywni? Odpowiedzi na te pytania (i na kilka innych) dostarczyła poniedziałkowa konferencja mini Creative Vibes, która odbyła się w Co/Walk HUB na Off Piotrkowska.
Kilka dni temu moją uwagę zwróciła informacja o nowym konkursie Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości. Nie wchodząc w szczegóły, chodzi o utworzenie Sektorowych Rad ds. Kompetencji, które mają pomóc w dostosowaniu kompetencji pracowników do potrzeb pracodawców. Na czym polega ich działalność i co możemy dzięki niej zyskać?
Rozbite kolano podczas nauki jazdy na rowerze, skaleczenie przy krojeniu cebuli albo uderzenie małym palcem o szafkę – żadne z tych doświadczeń nie należy do najprzyjemniejszych. Odczuwanie bólu jest swojego rodzaju bezpiecznikiem – informuje, że coś złego dzieje się z Twoim organizmem, dzięki czemu możesz uniknąć zagrożenia. A co z innymi rodzajami bólu? Czy wykluczenie z grupy albo zdrada partnera mają jakiekolwiek punkty wspólne ze złamaniem ręki albo…nadepnięciem bosą stopą na klocek Lego?Ból fizyczny a ból społeczny – co je łączy, a co dzieli?
Gdybym miał wskazać w swojej pracy inicjatywę, która daje mi najwięcej przyjemności, Studenckie Czwartki z pewnością plasowałyby się w czołówce. Wczorajszy warsztat dla uczestników był okazją do wcielenia się w śledczych, rozwiązujących sprawę tajemniczego zniknięcia łódzkiego psychiatry. Dla mnie stanowił szansę do testowania autorskiej gry szkoleniowej.