Do 25 października organizacje pozarządowe, domy kultury i grupy nieformalne mogą zgłaszać swoje inicjatywy w ramach programu Równać Szanse. Wystartowała kolejna edycja Regionalnego Konkursu Grantowego, w którym można zdobyć środki na działania młodzieżowe.
Równać Szanse to program wyjątkowy – nie tyle jeśli chodzi o jego temat (w końcu dostępnych jest wiele programów dotacyjnych dla instytucji współpracujących z młodzieżą), ale w zakresie swobody, jaki otrzymują realizujące go instytucje.
Rok temu po raz pierwszy zetknąłem się z programem. Jako wolontariusz pomogłem stworzyć, a później przeprowadzić projekt Trzy kroki do aktywności, w którym uczestniczyła młodzież z gimnazjum w Lekowie. Miałem też – wspólnie z przedstawicielami Towarzystwa Inicjatyw Pozytywnych Społecznie, które było realizatorem projektu – okazję do spotkania z pracownikami organizatora konkursu: Arturem Łęgą i Pawłem Waleckim z Polskiej Fundacji Dzieci i Młodzieży. Z mojej perspektywy do największych atutów Równać Szanse trzeba zaliczyć:
1. Rolę młodzieży
W większości projektów młodzieżowych, które obserwowałem, młodzież jest odbiorcą działań, wymyślonych i zrealizowanych przez dorosłych. Bierze udział w warsztatach, wyjazdach czy seansach, ale nie ma większego wpływu na kształt działań i tematykę. Czasem – niestety – młodzi ludzie są narzędziem w rękach dorosłych- skierowana do nich oferta nie służy zaspokojeniu faktycznej potrzeby, ale uzasadnia doposażenie organizacji, remont świetlicy lub stworzenie etatu dla sportowego trenera. Z Równać Szanse jest inaczej – to młodzi są podmiotem działań, mają realny wpływ na to co i z kim robią.
2. Przestrzeń do popełniania błędów
Jeśli kiedykolwiek realizowałeś projekt finansowany ze środków unijnych i ministerialnych wiesz, jak istotne jest osiągnięcie założonych wskaźników. Uczestnik zrezygnował? Musisz zastąpić go innym. Zaplanowany wyjazd się nie odbył? Konieczny jest zwrot środków. W programie Równać Szanse wygląda to inaczej – głównymi inicjatorami działań są młodzi ludzie, często próbując sił w zupełnie nowych dla siebie obszarach. To rodzi ryzyko do popełniania błędów. Błędów, do których młodzież ma prawo. Jednym z głównych założeń organizatorów jest to, aby dorośli koordynatorzy nie wyręczali młodzieży z działań. Jeśli coś się nie uda – trudno. Będzie to dobra lekcja dla uczestników projektu.
3. Przejrzystość
Program jest czytelny – odnosi się to zarówno do jego zasad, formularza zgłoszeniowego, jak i sprawozdania. Organizatorzy wysyłają swoich przedstawicieli do każdej instytucji, która otrzymała grant i rozmawiają: z koordynatorem i kadrą realizującą projekt, ale przede wszystkim z młodzieżą. Dzięki temu wiadomo, które elementy projektu były udane, a co należy w przyszłości zmodyfikować. Z mojej perspektywy takie podejście korzystnie wpływa na ewaluację działań, a przede wszystkim – służy młodzieży, która również na tym etapie jest pełnoprawnym partnerem.
Więcej informacji na temat programu (w tym baza dotychczas realizowanych projektów) znajduje się na stronie organizatora. O projekcie Trzy kroki do aktywności, który realizowałem wspólnie z Towarzystwem Inicjatyw Pozytywnych Społecznie i Zespołem Szkół w Lekowie możesz przeczytać w zakładce Projekty lub bezpośrednio na stronie projektu.